*Do konwersacji temat będzie jak się Secorsha zorientuje. Na razie jednak dmuchał swoją herbatę, mruczał do niej, a przy jego ostrych rysach i nieruchomym spojrzeniu wyglądało to groteskowo, ale zabawnie. Biorąc pod uwagę fakt, ze nikogo nie skrzywdzi, bo są na stopie koleżeńskiej tutaj. W założeniu, ze nie będzie prowokowania się.*

*Ta cisza byłą denerwująca. Nie lubił ciszy równie mocno jak bezczynności czy nudy, więc postanowił rozkręcić troszkę to poważne towarzystwo. Tylko od kogo i od czego zacząć? Seco zajęty był swoją herbatką, więc lepiej mu nie przeszkadzać. Samrune tak samo, ale ją dzisiaj już pomęczył. Został tylko...* No więc Nemedisie, czym się zajmujesz? Wybacz, że tak bezpośrednio, ale taki już jestem. Pytanie o to co cię tutaj sprowadza raczej nie miałoby sensu, prawda? Zawsze jednak pozostaje ostatnia deska ratunku czyli "jak ci się podobają widoczki"? *Rzucił niezobowiązującym tonem, przekręcając głowę by spojrzeć na nieznajomego. Był ciekaw kim on jest, bo wyglądał dosyć osobliwie, nieco mrocznie.* Właściwie możesz wybrać jedno z tych pytań...*Dodał po chwili lekkim tonem, nieco żartobliwym. Trzeba w końcu jakoś przełamać to milczenie.*

Masz phrrrawdziwego fahrrta, możesz wybhrrać pytanie! *wciął się zanim Nemedis usta otworzył, ale byłą to uwaga nic nie znacząca, wiec  darujcie ingerencję w kolejkę. Herbatka była fajna, fascynująca wręcz, ale mimo to szybko się nudziła. Kaleesh  przykrył do połowy wielkie złote oczy powiekami i strzelił wzrokiem na prawo – na Nemedisa, na Lewo – na Erronisa (o, jak się do rymu nazywają – pomyślał Seco), a potem na Fler, i na niej wzrok zawiesił, wszak byli poza rozmową, przynajmniej na razie. I tak patrząc, jakby pytał „co myślisz?” oparł lewy łokieć o  blat tuż przy filiżance, filiżance policzek o zaciśniętą pięść*

*Nie widział, że odprawia nad swoja herbatą jakiś rytuał, bo wtedy pewnie by mu nie przerywał tego. No ale stało się. Skupił na nim swoje spojrzenie i nie dał po sobie poznać, że jest zaskoczony tą odpowiedzią. Zaciekawiło go to, ale nie było żadnego wybuchu entuzjazmu, z prostego powodu. Magia była bardzo tajemnicza i ulotna i tak po prawdzie w nią nie wierzył. Ufał nauce i jej możliwościom, a coś takiego jak magia nie bardzo pasowała mu do schematu świata* Czarnoksiężnik powiadasz? *Prawa ręka powoli powędrowała mu do podbródka, by palcami pomasować sobie szczękę. Jego oczy nabrały dziwnej głębi, świadczącej o głębokim zainteresowaniu tym tematem. Ale po chwili znowu uśmiechnął się nieco szaleńczo, maskując tym samym wcześniejsze emocje* Wybacz, no tak, odpowiedziałeś. Ale, przynajmniej mamy tematy do konwersacji, prawda? Co do widoków chodziło mi o miasto, ale jeśli widzisz tutaj cokolwiek innego interesującego *Szybkim ruchem oczu omiótł spojrzeniem sylwetki Seco i Samrune po czym na swoim nowym rozmówcy* Więc jesteś Czarnoksiężnikiem? Bardzo interesująca kwestia, bo widzisz, nie wierzę w magię, dla mnie rzeczy namacalne oraz zjawiska, które potrafię racjonalnie wytłumaczyć, mają sens. Nie, żebym uważał Cię za stukniętego… częściej mnie biorą za wariata. Na przykład on *Kciukiem wskazał na biednego kaleesha, który zajęty był niemą konwersacją z przyszywaną matką* Uważa mnie za świra, bo mój statek z zewnątrz wygląda jak niebieska budka, ale gdyby poszedł ze mną, to by się przekonał, że w środku jest większy za sprawą wymiarowości transcendentalnej, ale oczywiście nikt nie ma pojęcia, co to jest. *Nabrał szybko powietrza, bo wszystko przedtem wyrzucił z siebie z prędkością karabinu maszynowego. Był gadatliwy i to bardzo i czasami (a raczej zawsze) mogło to denerwować innych. Często się też zdarzało, że inni gubili się w jego toku rozumowania a on musiał potem wszystko powtarzać, co go irytowało* Ale chodzi mi o co innego, o samą naturę magii. Jako osoba się nią parająca powinieneś mieć dostateczną wiedzę na ten temat. Z tego co słyszałem, czarodzieje i inni magicy zawsze są osobami o wręcz błyskotliwej inteligencji…

*Ale poczuł chęć żeby skopać ta mądralińską dupę co po jego lewej siedziała… Póki co jednak odczytał znaczenie spojrzenia. Westchnął sobie, oparł się bardziej łokciem, dłoń spuścił z blatu i patrzyli  niebo, tam gdzie przecinał je strzałą statek który wyglądał jak statek  nie jak kibel i nie był transwestytą, czy jak to tam to słowo szło. Tymczasem, pod ta zasłoną jego palce chwyciły komórkę… wybrały po omacku numer… w czym był Seco wprawiony… numer Fler i zatwierdził połączenie. Trza sobie pomagać.*

*Podziwiał jego wytrwałość, bo wiele osób z mniejszą cierpliwością dla szaleńców już albo by uciekło albo odpowiedzieliby agresja na jego potok słów.* Tiaa… w dużym skrócie i bez naukowego bełkotu, którego i tak nikt nie zrozumie. Nawiasem mówiąc sam się czasem gubię, dlatego wykopali mnie z uczelni po dwóch latach. *Wyszczerzył zęby w uśmiechu bo nie miał się czego wstydzić. No normalna osoba raczej by się nie chwaliła, że nawet nie ukończył nauki w szkole.* Hmm… to samo mi powiedział inny czarodziej, tak ze czterdzieści, czy może piędzie siat lat temu. Macie jakieś specjalne słowniki z cytatami na takie okazje? Mniejsza z tym… *Wyprostował się nagle w krześle, przyciągając do siebie swoje nogi, by po chwili oprzeć się łokciami o blat stołu.* Możliwe jednak, że ten mój znajomy nie potrafił mi tego właściwie przekazać. Interesowałoby mnie Twoje indywidualne spojrzenie na to zagadnienie. Magia… słowo tak intrygujące i ulotne *Tak się skupił na Nemedisie, którego nieco przygwoździł swoją gadatliwością i nachalnością, że dopiero po chwili zauważył, że Szela odchodzi od ich stolika* Ekhm… no tak, żegnaj… *Patrzył przez chwile na nią po czym popatrzyła Seco* Pewnie byś chciał odprowadzić swoją matkę, co? Bo słuchanie mnie musi być strasznie męczące… sam nie wiem jak ze sobą wytrzymuję *Wzruszył ramionami lekko i powróciło dawnej pozycji siedzącej. Nieco się domyślał, co było powodem tego odejścia, ale nie przejmował się tym. Ciężko go było urazić w jakikolwiek sposób*

*Seco wyprostował się i wtedy pojawiła się ręką z komórką, którą wsunął do zewnętrznej kieszeni, nie odrywając wzroku z Erronisa* A co, przeszkadzam ci? *jego serdeczność topniała z sekundy na sekundę. Mógł myśleć wszystko, nawet nie mieć nic złego na myśli, ale wyraźnie się „odgrywał” nie wiadomo za co i był po prostu nieprzyjemny. Takie „nie lubię cie i na złość zostanę”. Nie spuszczając wzroku z obiektu sięgnął po przestudzoną już herbatkę, znowu powąchał i napił się, po czym – odstawiając szklankę beknął donośnie i obnażył kły w bezwstydnym uśmiechu. Zastygł w całkowitym bezruchu, patrząc na podróżnika. Tymczasem pod stolem kwitło zupełnie inne życie… Seco uniósł nieznacznie nogę. Był wprawiony, to jeden z jego popisowych numerów. I nagle zasadził Nemedisowi kopa w łydkę, ale w taki sposób, by tamten odczuł to tak, jakby kopnął go Erronis. No nie do pomylenia, tym bardziej ze kaleesh na Nemedisa nawet nie spojrzał*