*Erronis siedział sobie spokojnie na małej, ale wygodnej ławeczce umieszczonej na platformie tarasowej i obserwował miasto. W lewej ręce trzymał niewielki komputer z ekranem dotykowym i prawą dłonią coś na nim zapisywał, zerkając co jakiś czas na widok rozciągający się tuż przed nim. Od jego spotkania z tajemniczym osobnikiem minęło kilka dni. Miał wtedy ruszyć w dalszą drogę, ale po drodze jego wzrok padł na jakiś wieżowiec i nagle go olśniło. Po co ma znowu gdzieś zawędrować, skoro tutaj miał sporo ciekawych rzeczy do obserwacji, jak choćby to miasto, Ena Xu. No więc został tutaj i zaczął zbierać wszelkie możliwe informacje na temat samego miasta. Jeśli chodzi o oficjalne dane to nie miał problemu z ich zdobyciem, gdyż propaganda Dominium działała niezwykle sprawnie a samo miasto zostało przedstawione w bardzo pozytywnym świetle. Zbyt pozytywnym jak na jego gust, no więc zaczął sam gromadzić informacje i weryfikować wszystko. Okazało się to bardzo żmudnym, trudnym i nudnym zajęciem, ale Erronis nie zrażał się. Miał już trochę danych porównawczych, które zebrał sam, ale wciąż brakowało mu najważniejszego, opinii samych mieszkańców, ale i tutaj nie spodziewał się sukcesów. Propaganda i terror robiły swoje. Tak więc westchnął cicho i oderwał wzrok od ekranu swojego monitora, by rzucić okiem na te wszystkie istoty zgromadzone na tarasie widokowym. Jedni święcie wierzyli w chwałę Dominium i Cienia. Inni byli zastraszeni i bali się wypowiedzieć słowa krytyki na temat ustroju i władcy. Wszystko to było nieco przygnębiające, ale nic nie mógł na to poradzić, mógł tylko stać z boku i obserwować. No i badać, ale to akurat schodziło bardzo często na dalszy plan, bo liczyła się przygoda. Ach, płocha pokusa, która często sprowadza na niego problemy... ale wtedy właściwie czuł, że żyje. Teraz jednak oddał się zwyczajnym rozważaniom i odseparował się nieco od świata*

*Siedział spokojnie wpatrzony w dal, a jego spojrzenie było nieobecne. Ubrany był w jasnoniebieski garnitur, koszulę z krawatem. Na nogach miał oczywiście trampki. Był to jego stały element ubioru. Twarz jego była głęboko zamyślona i przez dłuższą chwilę nie zdawał sobie sprawy z obecności szeli. No ale w końcu się ocknął, zmarszczył czoło i powoli spojrzał na nią przez swoje okulary, które miał na nosie. Zdziwiła go bardzo jej obecność tutaj, bo o ile się orientował to Shelaalei stronią od cywilizacji. Ba, od wszelkiej techniki* Nie, nie... ależ skąd, proszę... *Przesunął się nieco by zrobić więcej miejsca i uśmiechnął się do niej przyjaźnie, ukazując rząd ładnych, równych białych zębów.* Jestem Erronis, bardzo, bardzo mi miło... *Przedstawił się od razu jak to miał w zwyczaju. Nie ukrywał swojego imienia, bo po części nie było ono prawdziwe.*

Ładnie... *Odparł tylko i prawą ręką podrapał się po policzku wpatrując się w nią z najwyższą uwagą i z cieniem zainteresowania, ale zgoła innego rodzaju niż większość mężczyzn. Był ciekaw co też ona tu robi i właściwie im jest. Z ubioru i z zachowania wnioskował, że obraca się raczej w wyższych kręgach. W jego umyśle toczył się bój, pytać o to czy poczekać? Poprzednio dał się ponieść emocjom i jedyny efekt jego "dociekliwości" był lekki ból szczęki. Nie... trzeba to rozegrać spokojnie, a być może uzyska część odpowiedzi na pytania odnośnie miasta. Jako szela z pewnością ma inne, własne spojrzenie na samo Ena Xu.* Ach. przepraszam... gapię się tak jakbym pierwszy raz na oczy widział przedstawicielkę szlachetnej rasy Shelaale... no, trochę co prawda dzikiej i zamkniętej w sobie, ale... eee... cholera, znowu to samo... *otwartą dłonią walną się w czoło, w myślach przeklinając swój długi jęzor.*

*Jej spojrzenie co prawda stanowiło dla niego zagadkę, bo jego umysł był "ścisły" aż do bólu i wszystko próbował przetłumaczyć sobie zawsze na bardziej zrozumiały język, a więc liczb i równań* Cóż, sytuacja jest o wiele bardziej złożona niż tylko samo patrzenie, gdyż  sam wzrok to nie wszystko... a wpatrywałem się w twoją osobę z prostego względu, od dawna nie widziałem przedstawiciela twej rasy i zdziwiło mnie po prostu to, że ty jako Shelaalei przesiadujesz w mieście i... ooo... och... znowu nietakt, no tak... *Za późno przypomniał sobie co może właśnie oznaczać fakt, że ona jest tutaj, w tej betonowej dżungli a nie wśród swoich, ze swoim stadem. Wygnanie? Istnieje duże prawdopodobieństwo takiej sytuacji... * No dobra, trzymam już język za zębami... o. *Zamknął usta i zerknął na ekran swojego komputera i zmarszczył brwi. No i po kilku sekundach złamał swoje słowo, że będzie milczał* Jak to transmisja przerwana? Co za szmelc normalnie... kto to projektował? A no tak, ja... no i znowu od nowa... *Zmarszczył czoło i jego prawa ręka powędrowała na szczyt głowy, by się tam podrapać. Robił to zawsze gdy się nad czymś głęboko zastanawiał bądź też był nieco zdenerwowany. Ciągle też intrygowała go postać owej Samrune, tyle że on był zbyt bezpośredni w kontaktach z innymi a tutaj potrzebne było subtelne działanie*

Czemu się nie chcesz zrekalibrować cholero? *Mruknął do urządzenia, zaczynając je energicznie potrząsać, przez co wyglądał na troszkę stukniętego czy nadpobudliwego, ale u niego to normalne. Tym swoim ekscentrycznym zachowaniem nie dawał się wepchnąć w jakieś ramy, nie lubił zaszufladkowania, dlatego też sam nie przydzielał etykietek... zazwyczaj... w większości przypadków.* No, w końcu działa... *Postukał palcami prawej ręki o ekranik i tak przez kilkanaście sekund. Robił to na prawdę szybko, przez co nikt nie mógł zobaczyć co tak na prawdę robi. A nawet jeśli ktoś chciałby podglądać, to sam interfejs urządzenia byłby dla niego zagadkowy. No ale w końcu skończył wszystko i odłożył na bok komputer i skierował wzrok na największy wieżowiec* Interesujący widok, prawda? Taki majestatyczny, pełen przepychu i bogactwa... *Zaczął niespodziewanie przypatrując się panoramie miasta przez swoje okulary. Bardzo był ciekaw jej opinii na ten temat, a coś mu mówiło, że albo będzie ona do bólu standardowa, powodowana przede wszystkim obawą iż jest on szpiegiem reżimu, bądź też będzie to opinia niezwykła, powodowana innym punktem widzenia niż jego*

*Zerknął na siedzącą obok szelę i znowu lekko zmarszczył czoło. No dzisiaj to mu szło całkiem opornie. Właściwie to ostatnio miał pecha i chyba się źle za wszystko zabierał... prawa ręka bezwiednie powędrowała mu do podbródka, którego zaczął powoli pocierać palcami. Jego wzrok błądził z budynku na budynek, próbując wymyślić coś konkretnego. W końcu stwierdził, że przez to udawanie taktownego nic nie zyska, a poza tym czuł się z tym bardzo nieswojo. Sięgnął znowu po swoje urządzenie i palcami postukał po ekranie dotykowym aż pojawiły się kolejne dziwne symbole.* Ekhm... wybacz, że przeszkadzam, ale ciekawi mnie kilka spraw... właściwie jestem takim sobie podróżnikiem i zupełnie przypadkiem zawitałem do tego miasta... właściwie to celowałem w Koto-vis III, ale troszkę mnie zniosło... ale wracając do tematu. Może mogłabyś mi powiedzieć coś ciekawego o tym mieście? *Zapytał spokojnie a jego twarz przybrała wyraz łagodnej ciekawości ,gdy na nią patrzył. Czasami jednak najbardziej proste sposoby na wyciągnięcie informacji są chyba najlepsze... no chyba, że go spławi*

*Nie przestraszył się jej spojrzenia, choć z całą pewnością zdawał sobie sprawę z jego przekazu i z uczuć jakie jemu towarzyszą. Przeciwnie, jej oczy teraz ukazywały jej prawdziwą naturę, nie maskę którą nakładała codziennie na siebie i to było fascynujące. Ta pierwotna dzikość, siła i wolność.* Stolica... perła w koronie... to wszystko jest... oklepane. Mogę wyrywkowo zapytać sto osób i wszyscy słowo w słowo zarecytują słowa propagandy *Skrzywił się mówiąc o tym, bo prawdę powiedziawszy już próbował dyskretnie (bądź mniej) wypytać kilka osób o samo miasto i zawsze dostawał taką samą odpowiedź. Było to wielce irytujące... A jak jeszcze dowiadywali się ,ze jest swego rodzaju naukowcem to już w ogóle uciekali. W Dominium naukowcami i badaczami chyba mogli być tylko ci, którzy z całej siły popierają władzę i Cienia... w jego opinii było to żałosne i zabijało prawdziwego ducha tej profesji* Rozumiem. Domyślałem, się, że raczej "nie przepadacie" a obecnym wyglądem waszej ojczyzny. Szkoda, że nic się z tym nie da zrobić... niegdyś ta planeta... Duukan... jak ją nazywacie, była piękna. *westchnął cicho ale nic nie zanotował, tylko oparł się plecami o poręcz ławki, tak by móc na nią spokojnie spoglądać. Na nią i na tłum za jej osobą*