Że co mówisz? *odparł bawiąc się szklanką* Ze 21 to duzo za taki zaszczyt… kochany, żeby i 210, to ja bym noce zahrrywał i tuyhrrał od rhana do ushrranego wiczohrra by te piec metrów móc przejść… ale kij tam… wiadomo o co chodzi, nie? *zasmiał się i podał sobie do ust szklankę. Jakież było zaskoczenie, gdy…: * Osz w twarz… gdzie moja hehrrbatka do pancehrrnej kuhrrwy nędzy?

W sumie fakt... *Mruknął cicho Nemedis.* Hmmm... Może zostawie Was ze sobą. Poznacie się, polubicie, moze pokochacie i ogólnie... Fajnie. Ja musze iść. *Powiedział wstając. Wypicie herbaty oznacza, że musi iść.* Żegnajcie. *No i zniknął. To znaczy, wyszedł, normalnie. Nie znikał w dymie niczym "koperfild", no ale poszedł sobie. W popularnym "tylko sobie znanym kierunku".*

*Mimo że gapił się na coś w okolicach jaleesha, to go nie widział, jego wzrok był zamglony a on sam jakby się wyłączył. Dopiero ten dziwny pisk przywołał go do żywych. Zamrugał energicznie i rozejrzał się. No cholera, Czarnoksiężnik mu zwiał i został sam na sam z Seco* Eee... przegapiłem coś? *Zapytał nieco nieprzytomnie a prawa ręka powędrowała automatycznie na czubek jego głowy, by podrapać sie w zakłopotaniu*

Taa... a potem zjadłeś go na śniadanie. Smakował chociaż dobrze? *zapytał żartobliwym, ale nie kpiącym głosem, bo wiedział, że ten kłamie. Nie trzeba być geniuszem, by się tego domyślić. Ruchliwa platforma, pełno turystów i Czarnoksiężnik. Czy jednoręki dałby mu radę? Raczej nie* Och... herbatka się skończyła. W sumie i tak nie była najlepsza... * Mruknął cicho sam do siebie i odstawił filiżankę na stolik. Miał ochotę na jeszcze jedną porcję, ale już ze swoich własnych zapasów. Zerknął jeszcze, czy jego komputer leży na stoliku, tam gdzie go rzucił wcześniej. No tak, nikt się "śmieciami" nie interesował, więc nadal leżał*

Och, to prawda... ludzie to ciekawa rasa *Przyznał powoli i zapadł się nieco w krześle, tak, że łokciami przytrzymywał się, by nie spaść na ziemię. Siedział i cały czas myślał nad jakimiś odległymi zagadnieniami, ale udawało mu się utrzymać swoją uwagę na Seco* Do tego czarnoksiężnik, co jest jeszcze ciekawsze... wierzysz w magię? *Zapytał nagle i podniósł nieznacznie wzrok, ciekaw jego opinii. Sam nie wiedział co o tym myśleć. Z jednej strony widział co potrafi a z drugiej nie potrafił zaakceptować jej istnienia*

Ale czy w nią wierzysz? Bo magia może istnieć i nie być w istocie magią, tylko bo ja wiem, jakąś zaawansowaną technologią, czy coś? Zjawiskiem, którego jeszcze nie odkryliśmy i... a z resztą, nie ważne, znowu gadam jak potrzaskany. *Westchnął cicho i palcami potarł oczy, czuł się nieco zmęczony. Ostatnio tak zawzięcie zbierał materiały do swoich badań na temat miasta, ale jeśli znowu nabierze wiatru w żagle, to zmęczenie odejdzie w kąt, póki go nie dopadnie ostatecznie.*

*Roześmiał się cicho, bo może i ten gad pochodził z nizin społecznych, ale na swój sposób był zabawny* Zgadza się, nie wierzę. Bo wiesz co, liczby nie kłamią. Wszystkie te skomplikowane wzory, równania. Tobie wystarczy wiara, mnie nie. Ja muszę gnać do przodu, poznać jak coś działa, jak jest zbudowane, jaki jest tego cel... ehh... i wiesz co, z nas dwojga to pewnie ty jesteś szczęśliwszy, bo tobie wystarcza wiara... *Zaczął swój wywód, choć może trochę płaski, bezsensowny czy jakby to inaczej nazwać. Ale jakby się tak zastanowić nad tym wszystkim, przystanąć, wyciszyć, dać czas umysłowi na zagłębienie się w tym temacie, to może by się doszło do jakiś wniosków*