*No ale zamiarem Secorshy były upozorowanie ataku Erronisa na Nemedisa. Ze to on kopnął. On wkurzył, a Seco jest niewinny. Ale poczuł rozczarowanie, bo Nemedis się nie wkurzył. Oparł wiec na powrót policzek o dłoń i wycharczał ze złością jakaś wyjątkowo melodyjną kaleeshianską wiązankę pod adresem momentu, za którego sprawą Erronis znalazł się na świecie. Oczywiście w języku ojczystym, wiec nikt nie rozumiał, i chyba wyjątkowo szczęście a nie szkoda, bo to było wyjątkowo zbereźne*

*Upozorowanie sie udalo, no bo przeciez Nemedis cąły czas był pewien, ze kopnął Erronis. Tyle, że sie nie zdenerwował. Do Nemedisa dotarła kolejna fala z wielkiego wodospadu. Spojrzał na Erronisa.* "Nie chce" jest bardzo trafne. Słowo "wariat" powtarzałes dzisiaj bardzo często. Nie wiem co chcesz przez to osiągnąć i dlaczego sie tym tak chwalisz, ale nie bądź takim samochwałą, być wariatem nie jest tak prosto, i jakbys tak bardzo nim był, to sam bym to zauwazył. *Kolejny potęzny łyk wylądował w przełyku czarodzieja. Nemedis teraz spojrzał na Secorshe. Chciał coś powiedziec, nawet usta otworzył. Ale nic nie powiedział.*

*Westchnął cicho, bo ciężko jest kogoś przekonać, by chciał. A Nemedis pozostawał dla niego zagadką i prędko go nie rozgryzie. Tajemniczy, zamknięty w sobie i niebezpieczny. O tak, bardzo niebezpieczny, mający do dyspozycji całą ową magię, czymkolwiek by ona była* Słowo „wariat” jest w moim przypadku oczywiście naciągane. Czy się tym chwalę? Może… chyba lubię to określenie, bo po wariacie nie wiadomo czego się można spodziewać, gdyż nie myśli racjonalnie, jednotorowo. Można by rzec, że niespójnie. To tu, to tam… coś sobie ubzdura, coś wymyśli, działa jak chce… hmm… jednak to trochę do mnie pasuje *Jego brązowe oczy skierowały całą swoją uwagę na sylwetce człowieka, jakby chciał się przewiercić przez tą cielesną powłokę, by dotrzeć do jego duszy*

*Seco przewalił oczami i wydal z  siebie cos w rodzaju: phhhrhhh. Poobserwował chwile niebo w wymownym milczeniu, po czym wyprostował się, uwalniając rękę. Dało się słyszeć krótkie, ale nieprzyjemne warkniecie, oraz zauważyć skrzywienie pyska.* Ta, shrranie w banie *burknął, po czym z kieszeni wydobył wykałaczkę, i nachyliwszy się nad blatem zaczął dłubać w zębach, wydobywając z pomiędzy nich dzisiejsze śniadanie, tudzież przedwczorajszy obiad. Był obrzydliwy bo chciał być. Dlaczego? A dlaczego ku(hrrr)rde nie?* Te… *zagaił do Nemedisa nie przerywając czynności* Sphrrawdzałem… 21 khrredytów za kiloghrram… łapiesz? *wyszczerzył się do niego. Miał na myśli ich rozumowe pod pomnikiem Cienia. Ciekawe, czy pamięta…*

*Nemedis na początku nie pamiętał, dopiero po chwili trybiki zadziałały i myśli popłynęly siatką aż do wspomnienia pierwszego spotkania z Seco, a potem do rozmowy o pomniku. Uważnie spojrzał na kaleesha* 21 kredytów za kilogram? Tanio się chłopak sprzedaje... Może skorzystam z jego usług, kto wie...

*Cóż, nie wiedział o czym rozmawiają, więc powoli się rozluźnił i opadł na oparcie jego krzesła. Ręką zgrabnie chwycił swoją filiżankę i powolnym ruchem przybliżył ją sobie do ust i wypił część zawartości. Herbata była już nieco chłodna, ale to mu nie przeszkadzało. Faktycznie, torebkowana z nieco przytłumionym smakiem, ale w gruncie rzeczy uchodziła w tłoku. Pochłonięty był własnym trunkiem, ale to nie znaczy, że nie przysłuchiwał się ich rozmowie*

*z satysfakcją liczył czas milczenia ekscentrycznego podróżnika.* Ty niegłupio gadasz… *przyznał z powagą, przytakując na własne słowa ruchem głowy. Dokończył herbatę jednym haustem* W końcu jest idealny, nie? Wiesz dlaczego tak? Bo on myśli o takich jak my, co ghrroszem nie smiehrrdzą, bo to kuhrrwa chłop jest jak u ludzi baba. Wiesz, ze ja takich to cenie…