Żródło - http://www.ossus.pl/biblioteka/Grafika:Taung_GAW.jpg

Nazwa oficjalna: Taung
Nazwa potoczna: Mando (liczba Mnoga – Mandalorianie, bądź Mando’ade)
Klasyfikacja: inteligentne
Pochodzenie: Mandalore
Pożywienie: wszystkożerne
Długość życia: 85 lat
Dymorfizm płciowy: widoczny

Taungowie – rasa szaroskórych wojowników pochodzących z innej galaktyki. Jak się znaleźli tutaj? Nie jest to do końca wyjaśnione i nawet sami przedstawiciele tej rasy nie są w stanie odpowiedzieć na te pytania. W jednej chwili toczyli walki w przestrzeni kosmicznej ponad swoją ojczystą planetą Mandalore a chwilę później rozbili się na jakieś zapyziałej planecie bardzo daleko od swojego domu. Tylko kilku przedstawicieli ich gatunku przetrwało katastrofę okrętu, więc postanowili rozproszyć się, jak to mieli w zwyczaju, by poszukać w pojedynkę drogi powrotnej.
    Taungowie są humanoidalną, gadopodobną rasą, choć znacznie bliżej im do ssaków. Takie wnioski wysnuwane są na podstawie ich szarej skóry oraz budowy czaszki, która znacząco różni się od ludzkiej. W każdym razie przeciętny męski przedstawiciel tego gatunku osiąga wzrost ok. 2 metrów przy ok. 150 kg żywej wagi, natomiast kobiety są nieco mniejsze, ok. 1,8-1,9 metra i ważą w przybliżeniu 120 kg. Taki ciężar ciała wynika głównie z masywnej budowy ciała, na którą składają się potężne mięśnie oraz grube i silne kości szkieletowe. Średnia długość życia to w przybliżeniu 85 lat.   
    Taungowie, czy też Mando’ade w ich ojczystym języku, stworzyli bardzo ścisły kodeks honorowy, system wierzeń i zasad i w ten sposób narodziło się ukierunkowane militarnie społeczeństwo. Już od dawna wielu uważała ich za najlepszych wojowników w Galaktyce (tej, z której pochodzą), zarówno dzięki ich niezwykle skutecznym taktykom, jak i umiejętnościom i nowoczesnej technologii militarnej.

*Społeczeństwo*

    Taungowie stworzyli kulturę wojowników, opartą na sile, walce i honorze. Hierarchia w ich  społeczeństwie ustalana jest na podstawie doświadczenia zdobytego w walce, oraz posiadanych umiejętności. Wyższą pozycję można osiągnąć poprzez ciągłe doskonalenie umiejętności, oraz uczestniczeniu w walkach. Przywódca Mando’ade jest najlepszym i najbardziej doświadczonym wojownikiem w całym społeczeństwie. Osoba ta przyjmuje tytuł Mandalora. Tytuł ten można uzyskać pokonując w honorowej walce obecnego Mandalora lub po jego śmierci. W obu przypadkach nowym przywódcą zostaje najsilniejszy i najbardziej doświadczony wojownik. Tylko Mandalorianie mogą oficjalnie przewodzić całemu społeczeństwu, osoby obce – aruetii,  nie mają do tego prawa. Mandalorianie stworzyli kodeks honorowy, którego przestrzegają i według którego postępują:

*Azylem od walki jest Rodzina.
Wojna to matka a śmierć to jej córa.
Nie ma przeznaczenia, jest wola walki.
Nie ma hańby, jest Honor albo śmierć!*

    Dla Taunga najważniejsza jest jego rodzina. Jest on żołnierzem, jego żywiołem jest walka i wojna. Tchórzostwo jest gorsze od śmierci . Danego słowa nie można łamać. Mando’ade przybywają na pole bitwy pierwsi a schodzą z niego jako ostatni nie ważne czy pokonani czy jako wygrani. Twierdzą że wiara w przeznaczenie osłabia chęć do życie i to co dla nich jest najważniejsze, osłabia chęć do walki. Taungów inni określają jako nomadów galaktyki nigdzie nie są długo. Są tam gdzie jest wojna i walka. Ich literatura, mówi o wojnie a ich nauka i technika jest nastawiona na wojnę.

Taungowie wykazują zdumiewającą beztroską w sprawie biologicznego pochodzenia. Ich definicja potomka czy rodzica wynika bardziej ze związku niż z urodzenia. Na porządku dziennym są adopcje, a żołnierze często uznają osierocone podczas wojny dzieci za swoich synów albo córki, jeżeli sieroty zaimponują im zadziornością i wytrwałością. Mandalorianie tolerują chyba także niewierność małżeńską, do jakiej często dochodzi podczas długiej rozłąki, jeżeli tylko mogą wychowywać zrodzone z nieprawego łoża dzieci. Własną tożsamość definiują wyłącznie na podstawie cywilizacji i zachowania. Takie postępowanie jest zgodne z kluczowymi zasadami ich społeczności, do których zalicza się lojalność i silną świadomość własnej tożsamości, a także nacisk na sprawność fizyczną i dyscyplinę. Szczególnie dominującą cechą dziedziczną jest opiekuńczy instynkt rodzicielski. Przez przypadek Taungowie spłodzili populację kultywujących więzy rodzinne wojowników i, wchłaniając podobnie ukształtowane jednostki oraz grupy, cały czas ją wzmacniają.

*Rodzina i wychowanie*
„Aliit iru'shya tal'din” - rodzina to więcej niż krew

    Dzieci są wychowywane przez matkę do 3-go roku życia, a potem już przez ojców którzy szkolą ich w sztuce wojny aż do wieku dorosłego. Dorosłość osiąga się w wieku  13stu lat. Wtedy odbywa się próba zwana „verd'goten” – „Narodziny wojownika”. Po jej pomyślnym ukończeniu młody Taung staje się dorosły. Więzy rodzinne są ważną częścią ich kultury i w rezultacie czują się bardziej komfortowo w towarzystwie innych członków swojej społeczności, niż obcych. Potwierdza to teorię że Taungowie tworzyli rodziny i domy najwcześniej ze znanych kultur. (Jako że w młodym wieku i jako najstarsi ze znanych kultur)

    Kobiety w Klanie/Rodzinie szkolone są jak mężczyźni, gdyż oczekuje się, że posiądą one takie same umiejętności co mężczyźni, co pozwali im skutecznie bronić domów kiedy mężowie będą na wojnie. Jeżeli nie wychowują dzieci to mogą brać udział w walkach wraz z innymi. Ideałem jest kobieta fizycznie silna, odporna i odważna.

*Gościnność*

    Mimo że postrzegani są za twardzieli w związku z ich stylem życia, przeciętny Taung jest bardziej towarzyski niż się może wydawać. Są oni tacy tak długo jak inni (goście) mówią szczerze, akceptują ofiarowany posiłek, patrzą prosto w oczy podczas rozmowy, czy też zdejmują buty przed wejściem do domu. Bardzo ważną rolę w społeczeństwie Taungów odgrywa wzajemny szacunek. Gdyby go zabrakło, to tak wojownicze społeczeństwo bardzo szybko pogrążyłoby się w wojnie domowej wywołanej najpewniej przez jakieś głupstwo w rodzaju nieumyślnej obrazy. Dlatego okazywanie szacunku nieznajomemu wojownikowi jest bardzo ważne i pozwala na uniknięcie niepotrzebnych konfliktów.

*Pancerze*

    Mandaloriańska zbroja jest najbardziej charakterystycznym elementem tożsamości Taungów, efektem doskonalenia przez tysiąclecia sztuki wojennej. Choć pozornie zdaje się być jedynie ochronnym strojem, w rzeczywistości jest dla wojownika czymś więcej: „przedłużeniem” jego umiejętności, oznaką tożsamości oraz wszystkich cech wojownika, które ten chciał wyeksponować. Często też pancerz składał się z elementów zbroi przodków bądź przyjaciół, których pamięć jest kultywowana przez noszenie tych fragmentów.   

„Verd ori'shya beskar'gam” - Wojownik to więcej niż (jego) zbroja

    Bardzo ważną sprawą dla Taunga jest jego pancerz, wykuty z bardzo wytrzymałego metalu, zwanego Beskarem. Każdy młody Mando otrzymuje swoją pierwszą zbroję tuż po przejściu rytuału „verd'goten”, którą potem może dostosować do własnych indywidualnych potrzeb, czy to dodając dodatkowe mechanizmy np.  wysuwane z karwaszy ostrza czy też brzeszczoty złożone z kilku pomniejszych ostrzy rozsuwających się w dół. Cechą charakterystyczną tych pancerzy jest hełm z wizjerem w kształcie litery „T”, co spowodowane jest po prostu fizjonomią Taungów.
    Nie ma dwóch takich samych pancerzy, choć niektóre zewnętrznie nie różnią się od siebie. Bardzo często poszczególne elementy Beskar’gam (z Mando’a - "stalowa skóra") pokrywane były różnego rodzaju kolorami, a czasami malunki bywały bardziej złożone: pojawiały się kolory oraz wzory odpowiadające jej właścicielowi. Ponadto część kolorów posiadała specyficzne znaczenie, np.

Czerwień - uhonorowanie ojca
Czerń - sprawiedliwość
Złoty - zemsta
Zieleń - obowiązek
Niebieski - niezawodność
Pomarańcz - żądza życia
Szarość - opłakiwanie utraconej miłości

Rasa pochodzi z  uniwersum Star Wars