Weź Ty się zamknij! *warknął nagle Seco, ale nie było w  tym złości, a  jedynie ostrzeżenie. Jeszcze raz i Seco będzie musiał się przesiąść. On wyrok w zawiasach miał. No ale uwaga byłą słuszna i Seco aż się skrzywił. Pieniążki, kto ich nie pragnie. Miał się za istotę nie zmanierowaną, ale wydawało mu się ze myślenie o pieniądzach w tym kontekście to nic złego. złego ile na to poszło – pomyślał i aż go za serce coś ścisnęło. ale nic. Przełknął i rzekli  goryczą, ale ostro* Dominium jest takie potężne ze stać je na to, o! Pogadajmy lepiej o czymś mniej politycznym, co? *skrzywił pysk i wziął gazetę. Siedział teraz lewym bokiem do człowieka. Seco wyprostował się i zwinięta gazeta, która zrulował o kolano, zaczął się drapać za kołnierzem*

*Seco wyobraził sobie nagle cała ta dzicz Genui. Tak, ta dzicz miała owych „degeneratów” zjeść. Ale nie zjadła, jednego nawet wypluła, i oto siedział tu obok Secorshy. Kaleesh odwrócił głowę i popatrzył na niego, jakby chciał się upewnić, ze widzi go naprawdę. Poczuł nagle przemożna  chęć szturchnięcia go palcem, ale zaniechał. Jak straci drugą rękę to nie będzie wesoło. Jego rozważanie przerwała wypowiedź o Kalee. On jej już nigdy więcej nie zobaczy. Piękny świat. Piękny, wolny. Ale pod wieloma względami tu mu było lepiej. Zawsze miał co jeść, zawsze było mu ciepło i czuł się względnie bezpiecznie. Czasem mógł nawet zaszaleć. A Kalee to piękny, ale ciężki świat* Na Kalee są stepy. Głownie, bo raczej sucho u nas jest… Na Venui rhaczej nie, nie? *przesunął się na ławce, by siedzieć bardziej przodem do rozmówcy(* Jak będę miał więcej kasy… *powstrzymał się by nie spojrzeć na pomnik* Znaczy wiesz… wyśle sesemesa i wyghrram 100 tysięcy khrredytów, to se polecę na Venui, na wycieczkę. Będę se kuhrrde leżał, pil zimne piwko, i podziwiał zachwycające cuda przyhrrody… *i z westchnieniem oparł się o oparcie ławki, rozluźniony, drapiąc się po karku*

*Otworzywszy oczy dostrzegł niebo i trochę go to zdziwiło, bo przeważnie, jeśli się na Ena Xu spojrzy w góre to się widzi balkony. W lepszym wypadku – ściany wieżowców czy innych budynków a niebo jest tylko pasmem błękitu centymetrów szerokości kilku centymetrów. Otworzywszy usta oblizał subtelnie górne zęby końcówką języka. Gdzieś tam, daleko daleko jest mój dom* Jak już znajdziesz sposób zęby odwiedzić Kalee, to mi powiedź, co? Chciałbym tam wpaść i powiedzieć mamie ze nic mi nie jest i się kuhrrde bawię świetnie *przełknął gorycz tych słow i bez problemu osłodził uśmiechem. Dobrym aktorem był. I teraz tez prawdy nie mówił. Jakby mama zobaczyła go bez reki to by się we własnych łzach utopiła. Nigdy nie była zbyt wylewna, ale Seco był pewien. I wzruszył sobie ot tak ramionami* Czemu przyszedłeś z Venui tutaj? *zapytał nagle nieznajomego*

*Seco patrzył otwarcie na człowieka kiedy ten mówił. Uśmiechał się, owszem, ale czuł tez ukłucie zazdrości, ze on ,ma swój dom tak blisko. W tym samym układzie. Owszem, żal do losu ze go tu zesłał musi być duży, ale przecież to tak blisko. Nocą jak przyjdzie na plac, tutaj, to zobaczy swoją planetę* Fajnie *podsumował, pochwalił się zębami w uśmiechu i… i jakoś tak… nic. Chrząknął sobie, podrapał się po grdyce. Przed jego nosem przebiegł jakiś dzieciak, gdzieś dalej przejechał ciężki samochód. Seco się rozproszył. Chyba zaczynał się nużyć. Taka już jego natura. Znowu spojrzał na wieli wizerunek Cienia. Tak, o nim się dobrze rozmawia. Ale o nim nie wolno. Ciekawe, czemu mu oczy spod tej maski nie świecą* [i[]Ja to już kilka lat tu siedzę…[/i] *odezwał się nagle, niespodziewanie i to takim tematem* Nawet kawalehrrkę mam…

*Kawalerkę to on dostał w wynajem za sprawą instytutu, bo „dobrze rokował”, wiec gówno on tam miał, ale miał. W ogóle na „dobrym rokowaniu” Seco wszystko załatwiał. Sympatyczny był i niegłupi, wiedział koło czego i jak się zakręcić. Ale zanim ułożył sobie w myślach wypowiedz usłyszał to, co usłyszał. Sam nie wiedział co czuje w związku z  tym, ale skinął głową* Jasne, w najbliższych dniach nie opuszczam planety. *no i tajemniczy człowiek odszedł. Seco patrzył za nim, teraz wprost zachłannie. Wstał, poprawił płaszcz i usiadł. Gorąco, ale znowu tego nie zauważył. Na szczęście kaleeshianie nie pocą się obficie. Cztery pazury jedynej łapy gada powędrowały do czerepu celem wymownego poskrobania się w łysinę. Ot, taki dziwny gość. Z Prowincji, trza mu wybaczyć. Seco rozwalił się na ławce, a  gazeta wróciła w łaski. Na kolano*