*No gdzy dotarli na miejsce i jego oczom ukazało się to cmentarzysko to nabrał nieco nadziei, bo tutaj na pewno znajdzie jakieś podzespoły. Podszedł do zniszczonego robota bojowego i kiwnął głową, że się tym zajmie. Wyjął swój śrubokręt i zaczął grzebać. Po kilkunastu minutach wydobył tyle działających "kabli i płytek" ile zdołał, po czym wrzucił to wszystko do worka zatkniętego za pas. Zamek był przymocowany do pasa na jednym rzemyku, więc go nie zgubi.* Wielkie dzięki... jak pokażesz mi jeszcze drogę do wyjścia, to następnym razem przyniosę ci sporo mięcha do jedzenia w nagrodę za pomoc *Już nie wątpił w to, że bestia go zrozumiała. Pomógł mu i to w kilku rzeczach, więc nagroda była obowiązkowa*

*No i ruszył za swoim przewodnikiem, teraz już będąc nieco obciążonym zebranymi częściami. Na szczęście był duży i silny, więc balast nie był dla niego aż tak uciążliwy, co najwyżej niewygodnie się go niosło, bo w worku na plecach. Na szczęście miał na sobie pancerz, który ochraniał jego ciało przed otarciami. Jednakże długi bieg za całkiem sprawną już bestią potrafi zmęczyć każdego, nawet zaprawionego w boju wojownika, który nie był już młody*

*Podobny los czeka każdego wojownika, Tanga również. W końcu trafi na młodszego, silniejszego przeciwnika, który go pokona. A co się z nim potem stanie? To już zależy od rodzaju pola bitwy... ale opcje dwie były, emerytura, bądź śmierć. Nikt się chyba nie zdziwi, że wolałby opcję pierwszą, choć nie miał tutaj komu przekazywać swojej wiedzy, tak jakby to miało miejsce na jego ojczystej planecie.
W końcu chyba dotarli do wejścia na wysypisko, bo poznawał okoliczne "pagórki" jak i pole bitwy, kiedy to "poznał" sie z tym intrygującym stworzeniem, pewnie jedynym w swoim rodzaju. Każdy inny przedstawiciel jego gatunku pewnie by w Tangu widział przekąskę* Dzięki za pomoc, odwdzięczę się, na pewno. Słowo honoru

*No i co teraz? Cóż, wypadałoby się pożegnać, ale nie znał go na tyle dobrze, by ryzykować pogłaskanie go po głowie, czy co to tam ma, więc przyłożył prawą rękę do lewej piersi i nieco się pochylił w jego stronę. W sumie głupota, ale bestia była wojownikiem i w dodatku mu pomogła, więc szacunek należy okazać.* Żegnaj.. jeszcze tu wrócę z nagrodą dla ciebie *Rzekł spokojnie po czym poprawił sobie worek na plecach i ruszył w stronę wyjścia. Po kilku minutach zniknął gdzieś na ulicy*

*Do bramy złomowiska powoli zbliżała się wysoka, masywna postać ubrana od stóp do głów w pancerz. Był to Tangorn, który już przedtem odwiedził to miejsce w poszukiwaniu kilku wartościowych rzeczy. Znalazł to czego szukał, a teraz przyszedł tutaj z innego powodu. Chciał się po prostu odwdzięczyć temu xenomorphowi, który mu pomagał. W tym celu zakupił trzy kilogramy całkiem dobrego mięcha. Wykosztował się przy tym, ale co tam. Mięso owinięte w folię niósł w małej torbie, którą zarzucił sobie na plecy. Tylko pytanie, jak on znajdzie teraz tego konkretnego?*

*Przekroczył bramę i wkroczył na to nieprzyjazne terytorium, miejsce które obrały w panowanie xenomorphy. Nie wiedział, co go tutaj może spotkać, więc dla bezpieczeństwa w prawej dłoni trzymał odbezpieczony blaster, a jego oczy ukryte za wizjerem hełmu rozglądały się wszędzie w poszukiwaniu wrogów, bądź też przyjaciela. Po kilku minutach wędrówki dostrzegł przed sobą bestię leżącą na karoserii jakiegoś starego pojazdu. W tym świetle i z takiej odległości nie był w stanie stwierdzić, czy to ten wojownik którego spotkał, czy też inny*

*Cóż, gdy rozpoznał w nim swojego znajomego to uśmiechnął się do siebie, choć tego nikt nie mógł dostrzec. Powoli opuścił broń i lewą ręką pokazał mu worek* Witaj, mam coś dla ciebie*Jego syk zinterpretował jako powitanie... bo tak w sumie wolał, choć równie dobrze mogło to być rzucenie mu wyzwania. Pistolet schował do kabury i z worka wyjął ciężki kawałek mięsa okrytego folią, by się nie zniszczyło* Mam nadzieję ,ze lubisz to? *Zapytał na tyle głośno, by go mógł usłyszeć. Szybkim, mocnym ruchem pozbył się folii z mięsa i rzucił je xenomorphowi na karoserię samochodu. Na karmienie z ręki nie był jeszcze gotowy*

*Zdjął swój hełm, bo chciał mieć dobry widok na to co się dzieje. Ciekawy sposób pożywiania się, podwójne szczęki. Jedna tradycyjna a druga wykształcona zapewne z języka. Metody polowania musiały być równie imponujące. Tang nieco przykucnął i dalej obserwował w spokoju, jak jego przyjaciel (tak go w uproszczeniu wolał nazywać, choć pewnie bardziej by pasowało słowo pupilek) się pożywia*