Fierfek... cała moja reputacja poszłaby się jebać... chociaż... tutaj nie mam reputacji *Mruknął cicho i znowu zabrał się za jedzenie, przyjmując kamienny wyraz twarzy, więc Seco nie mógł już nic odczytać z jego mimiki. Ale to nie znaczy, że tang o niczym nie myślał. Wręcz przeciwnie... w sumie miło było, że ktoś uważał go za dobrą istotę, choć sam się za taka nie uważał. Zabijał wiele razy, bywał czasami porywczy i brutalny, rzadko też bywał altruistą, częściej egoistą. W każdym razie jadł spokojnie, obserwując jak Seco z kimś tam rozmawia przez komunikator, ale nie przejmował się tym. Kaleesh sam musi wszystko załatwić, a on mu w tym nie pomoże, bo nie ma żadnych kontaktów. W końcu najadł się (a zawartość garnka "nieco" się uszczupliła). Rozsiadł się wygodniej, wciąż bojąc się, że fotel się zarwie*

Wiesz... bezwzględny wojownik, którego imię powodowało strach, ze względu na okropności które dokonał w czasie licznych bitew... i kurwa, dobra istota? To się kłóci... jeszcze gotów ktoś pomyśleć, że mam uczucia i jestem miękki... no ale tutaj nie mam reputacji, więc osik z tym *No Tang miał uczucia i to pewnie takie same jak każda normalna istota, ale skrywał je głęboko, za niewidzialnym murem. Na wojnie uczucia przeszkadzają, więc trzeba nauczyć się je kontrolować. Ale przychodzi taki moment, gdy zepchnie się je zbyt głęboko i wtedy ciężko jest sobie przypomnieć jak to jest. Tang z pewnością był zagadką dla wielu... dla siebie też częściowo, bo często jego reakcje takie mimowolne go zaskakiwały* Cóż, życie... ona w sumie jest... nie powiem dziwna, bo to by była obraza... inna? W dobrym znaczeniu

Ja bym to nazwał inaczej, ale nich Ci będzie... *Takie stwierdzenie wobec kobiety w jego społeczeństwie było uznawane za obrazę i brak szacunku, więc wiadomo czemu za takim terminem Tang nie przepadał. Miał głęboko do łba wbity kodeks Mandalorian, więc starał się według niego postępować. Fakt, obecna sytuacja nie sprzyjała temu, ale kodeks to kodeks, bez względu na miejsce i czas* No, to się dobrze składa... nie za późno nie za szybko... nikt nie powinien tego połączyć w jakąś całość. Postaram się o to, by to był najzwyklejszy na świecie wypadek... *Wzruszył ramionami a jego wzrok wyrażał... no właśnie, niczego nie wyrażał i to było najstraszniejsze, jak gdyby zabicie człowieka w ogóle go nie ruszało*

*Gdyby Tang wiedział o czym Seco myśli to by się roześmiał, bo to mu się obsurdalne by wydawało. Takie coś to niehonorowe, po prostu. A zabicie milicjanta? Może i wykonywał swoje rozkazy, ale znał ich twarze, był niewygodny i za dużo węszył, więc trzeba go usunąć. Świat jest okrutny, trzeba się z tym liczyć. Tutaj króluje relatywizm moralny* Tak? Hmm... to tym lepiej, to tym lepiej... co tam takiego nieciekawego? *Zainteresował się tym i spojrzał na niego już normalnym, spokojnym wzrokiem. Niespokojna dzielnica jest całkiem dobra dla jego planów, tam wiele rzeczy może się wydarzyć.*

Fajerwerki powiadasz? A gdyby tak nasz milicjant natknął się na taki transport i zrobiłaby się mała strzelanina? Hmm... *U siebie zorganizowanie takiego "wypadku" zajęłoby mu może z godzinę, tutaj to będzie dużo trudniejsze. Ale nie chciał o tym teraz myśleć, musiał się z tym przespać* No nic, pomyśli się jutro... mały rekonesans i tak dalej... no i trzeba porządne ubranie sobie sprawić, bo to cholerstwo do niczego się nie nadaje *Ale łatwiej powiedzieć trudniej zrobić, bo nie ma ubrań na jego rozmiar. Płaszcz który miał na sobie powoli rozpiął, ukazując swój beskar'gam* A w pancerzu po ulicach paradować nie będe, to nie Mandalore niestety

*No pancerza takiego jak Tang mieć nigdy nie będzie a za swój Taung był gotów oddać życie. A czemu? Bo to jego dziedzictwo, jego i wielu innych poległych wojowników, których elementy pancerza składały się na jego pancerz.* Cóż, jutro pomyślimy... dziś nie mam już siły na to. *Mruknął po czym całkowicie się rozwalił na fotelu, nie dbając o to, czy się zarwie czy nie. Byleby było wygodnie. O dziwo mebel wytrzymał, wiec mruknął z zadowoleniem* Uff... takie pytanie trochę dziwne, ale jak się tu do cholery znalazłeś, co? *Spojrzał na niego z zaciekawieniem, bo może on coś będzie wiedział. Sam nie wiedział, jak tutaj trafił... jakaś awaria hipernapędu była i bum, i rozbili się*

*No ale Tang to nie wiedział, że to część jakieś większej historii, bo by nie przerwał. Ot, powiedział, ze w strzelaninie oberwał kurier i tyle. A dla niego bardziej interesująca informacja była jak się tu dostał i jak się stąd wyrwać do cholery* No to miałeś pecha... Ja do żadnego instytutu nie trafiłem, ale też się rozbiłem. Nowiutkim okrętem, eksperymentalnym. Biliśmy się nad Mandalore, spięcie czy insze osik i łup, ledwo udało mi się uniknąć pierdolnięcia w górę. Potem przed dwa lata uczyłem się na tym zadupiu języka... tez niezbyt interesujące przeżycie... *Warknął w przebłyskach gniewu, bo to były dwa zmarnowane lata, które mógłby spędzić w swojej ojczyźnie. Potem lepiej nie  było do cholery*

Jak to jakie czasy? *Zapytał zdumiony, przecież też pochodził z jego galaktyki, to powinien wiedzieć. Ale może to rozbicie się trochę mu poprzestawiało w głowie? A któż to raczył wiedzieć* Oczywiście, że czasy Mandalora Nieposkromionego... dopiero co objął władzę. Wiążemy duże nadzieje z nim *(czyli czasy ok 4050 BBY, ciężko ustalić dokładną datę. Uznajmy więc, że Taungów jeszcze trochę na Mandalore i powoli zaczyna się przyjmować ludzi do ich kultury.) Tang patrzył na niego zdziwiony, bo przecież musiał słyszeć o takich wydarzeniach... chociaż to jego kalee zadupiem jest, więc niekoniecznie* A dlaczego pytasz? *Mruknął podejrzliwie*