*Ułożył się na ziemi jak najwygodniej, tak by nie rozpruć sobie ubrania, które wyglądało jakby było zaprojektowane na kogoś o mniejszej posturze niż on. Słuchając jej wywodu zaczynał w umyśle układać sobie jej obraz psychologiczny, jak to miał w zwyczaju. Zawsze tak robił, gdy poznał kogoś nowego, ułatwiało mu to dalszą koegzystencję z dana osobą, bo wiedział jak daleko może się posunąć. A z nią będzie miał ciężki orzech do zgryzienia, gdyż wszystko wskazywało na to, że jest artystką i myślicielką, a to już było spore wyzwanie dla prostego wojownika, znającego tylko ciężkie wojenne realia, które pozostawiały rany na jego duszy i które sprawiały, że zawsze parł do przodu nie oglądając się za siebie. Omal też nie zarechotał, gdy stwierdziła, że jest pięknym stworzeniem. Pochylił lekko głowę w geście przeprosin* Wybacz mą reakcję... pierwszy raz słyszę takie określenie z ust aruetii... osoby nie będącej Taungiem. Z reguły określa się nas jako bestie łaknące krwi a to z powodu naszego stylu życia. *Błysnęły jego białe zęby w kształcie kłów jakieś bestii, zęby drapieżnika.* Miło Cię poznać Samrune... *Mówił z lekkim wysiłkiem, gdyż nie opanował jeszcze biegle tego języka, a poza tym rzadko miał okazję do takich rozmów z kimkolwiek, więc odwykł od tego, ale pamiętał, że w ten sposób należało zwracać się do starszyzny, wiec niejako zastosował to na potrzeby obecnej rozmowy*

*Słowa te wydały mu się nazbyt filozoficzne, wiec musiał trochę się wysilić, by zrozumieć ich sens. Gdyby to była jego ojczysta mowa, to z pewnością nie miałby trudności, wszak spotykał się z tajemniczymi uwagami starszyzny wielokrotnie, gdyż uważali, że trening ducha i umysłu jest równie ważny co trening ciała, bo w przeciwnym razie byli by tylko kolejną nacją barbarzyńców, którzy wojują tylko dla radości z wojowania. Zmrużył lekko oczy uważnie, ale dyskretnie obserwując jej zachowanie, gdyż różniło się znacząco od zachowania wszelkich znanych mu istot, a w swoim życiu widział już wiele. Miała w sobie tą naturalność, zwierzęcą naturalność... Wysłuchał jej kolejnych słów ze spokojem i gdy w końcu przemówił to ostrożnie dobierał słowa, bo nie był do końca pewien ich znaczenia* Nie zamierzam Cię krzywdzić... i tak, uważam tą opinię za krzywdzącą, gdyż ci którzy tak hojnie szafują swoimi osądami nie znają nas, naszej kultury i jej podstaw, dlatego uważają nas za barbarzyńców kochających wojnę i przelew krwi... Kochamy walkę, jest ona sensem naszego życia, ale równie ważny jest dla nas honor i nasz kodeks. Jest to trudne do wytłumaczenia komuś obcemu... *Ton jego głosu był nieco oskarżycielski z nutka goryczy. Jego wzrok momentalnie zatrzymał się na jej dłoni, ale nawet nie drgnął.*

Masz rację, prawdy te są znane wszędzie, lecz głupca nie przegadasz, gdyż upierać się będzie w swej opinii do upadłego *Chyba, że mu się ją wybije z głowy przy pomocy siły, ale to tylko taka ostateczność, gdy jego zachowanie jest aż nazbyt irytujące i gdy jest na tyle głupi, by ignorować ostrzeżenia o zagrożeniu.* Z reguły osoby uważające siebie za ofiary obawiają się drapieżników i pogardzają nimi, uważając siebie za istoty lepsze, gdyż nie posuwają się do "barbarzyństwa". *Jej towarzystwo jakoś dziwnie na niego wpływało. Od dawna nie prowadził rozmowy na takim poziomie, ocierającym się o dyskusję filozoficzną o życiu. Dziwne doświadczenie, ale wielce pouczające. Z niejakim zdziwieniem tez odkrył ,że niemal nie wyczuwał jej dotyku, gdy badała jego ciało, ale już jej komentarz odnośnie tego godnego pożałowania ubrania wywołał u niego nagły napad wesołości, więc zaśmiał się głośno, basowo, tak jakby jego śmiech wydobywał się właśnie ze studni, zwielokrotniony przez echo* Cóż... w sklepach widząc mnie twierdzili, że na mój rozmiar to tylko namiot pasuje, ale mam nadzieję ,ze te ubrania szyte na miarę w końcu dotrą do mnie, bo to jest niewygodne, a w pancerzu nie będę paradować po mieście *Jego klatka piersiowa wciaż sie podnosiła i szybko opadała z powodu tłumionego śmiechu.*

*Jej wybuch śmiechu spowodował kolejny niekontrolowany rechot z jego strony, bo jak tu się nie śmiać przy takim "pokazie"? W końcu też się uspokoił i rozbawienie ustąpiło miejsca spokojnej, lecz chłodnej powadze. Zawsze utrzymywał pewien dystans w czasie rozmowy, czasami mniejszy, gdy przebywał w towarzystwie swoich vode a czasami większy, gdy rozmawiał z aruetiise* Zauważyłe, ale wyboru większego nie miałem... chcieli mnie oskubać z resztek pieniędzy domagając się zaliczki... cóż, groźny wygląd czasami się opłaca *Również błysnął zębami obnażając je w nieco drapieżnym uśmiechu, jakby wyczuwał swą następną ofiarę. Ale to był zwyczajny uśmiech rozbawienia, lecz przekazujący też subtelne ostrzeżenie "Nie warto ze mną zaczynać, bo źle to się skończy". Jej oczywiście nie groził, nie widział takiej potrzeby... Zdawało mu się, że rozumie go nieco lepiej niż te wszystkie durne istoty dookoła* Twoje tancerki? *Zapytał nieco zaintrygowany. Uniósłby brwi przy okazji, kłopot w tym, że ich nie miał. Nie miał również jako tako czoła, które mógłby marszczyć, tak, jak to sobie upodobali ludzie*

*Miał przemożną chęć kontynuowania tego tematu, ale stwierdził, że nie będzie naciska, w końcu to nie przesłuchanie. Chciał jeszcze tylko zapytać co w końcu z tym ubraniem, gdy robot się poruszył, wywołując u Tangorna gwałtowna reakcję. Błyskawicznie poderwał się z ziemi, uginając kolana tak, by mieć możliwość szybkiego skoku. W jego prawej ręce pojawił się blaster a w lewej długi sztylet. Zmrużył oczy patrząc na John'ego i szukając wroga. Początkowo myślał, ze maszyna ma zamiar jego zaatakować, ale celem okazał się robot szpiegowski. Niech szlag trafi te systemy maskujące... Jego wszystkie mięśnie były napięte i gotowe do działania, ale najwyraźniej zagrożenie minęło, więc powoli się rozluźnił i zauważył, że ubranie nie wytrzymało jego gwałtownej reakcji.* fierfek... to już druga w ciągu paru dni... *Mruknął pod nosem, chowając broń i spoglądając na Samrune, ale nie miał zamiaru przepraszać ją za swoja gwałtowną reakcję. Takie zachowanie bardzo wiele razy uratowało mu życie*

*Jej reakcja ponownie wzbudziła w nim niepokój i dobył ponownie broni, skupiając się na poszukiwaniu kolejnego celu. Wyostrzył wszystkie zmysły i ugiął kolana, tak by mieć jak najlepsze możliwości manewrowe. Ubranie już było w strzępach, gdyż nie było przygotowane na tak gwałtowne reakcje. Ruszył w kierunku robota, który stał na straży. Cicho klnął w swoim ojczystym języku na to na czym ten świat stoi. Był tu od niedawna i już zdążył wpakować się z kłopoty po raz drugi... będzie musiał bardzo szybko dostosować się do życia w tym miejscu, albo wyniesie się stąd na jakąś spokojną planetę, bo zajmować się polowaniem, tak jak to robił jego ojciec na Mandalore...* Fierfek... ciekawe kogo? Znasz się na tej technologii? *On nie wiedział co zrobić z tym, budowa tych maszyn znacząco różniła się od tego co znał ze swojego ojczystego świata. Najprościej można powiedzieć, ze większość jego wiedzy technologicznej można spokojnie odstawić do lamusa*

*Obserwował jej poczynania i katem oka patrzył na robota, który wydawał mu się nieco prymitywny w porównaniu z tymi, które już widywał, ale cóż, spełniał swoje zadanie. Zniszczenie robota nie byłoby problemem, gdyby miał swoją typową broń Mandaloriańską, jeden strzał i z tego by nawet jeden cały kawałek nie został. A ten blaster co miał? Nędzna nawet nie podstawowa wersja, dlatego też najlepszym wyjściem byłoby zmiażdżenie tego i pozbycie się resztek w jakimś śmietniku. Obserwował Johnego, bawiąc się swoim sztyletem z Beskaru, który udało mu się ocalić z katastrofy jego okrętu. Czekał na Samrune  tylko, bo już wiedział co zaraz nastąpi... rozproszenie się, ucieczka... ona akurat nie miała problemu z ukryciem się, nie była aż tak niezwykła jeśli patrzeć na rasę. On? Był jedynym Taungiem na tej zapyziałej planecie... musi znaleźć robotę i mieszkanie itam się obwarować. Potem można planować coś więcej*

*Rozwalenie robota przebiegło szybko i sprawnie, a Tang tylko zerknął na swój blaster. Najwyraźniej będzie musiał sobie załatwić jedną z tych "tradycyjnych" spluw, bo tutaj były one efektywniejsze, choć mniej poręczne. Jego wzrok błądził po okolicy a ciało wciąż było gotowe do walki a wszystkie mięśnie były naprężone jak struny. Wolałby wiedzieć kto jest jego przeciwnikiem, systemy maskujące uważał za broń niehonorową, gdyż nie dawała ofierze możliwości do obrony. Tylko tchórze jej używali... tchórze i predatorzy, z którymi miał już niestety przyjemność. Poczekał aż wróci Samrune, by zdecydować co dalej. Na jej pytanie tylko wzruszył ramionami* Obecnie? W jakimś motelu... jestem tu od niedawna... *Skrzywił się lekko, bo miasto mu nie pasowało. Było nawet gorsze od Nar Shaddaa czy innych cholernie złych miejsc, ale tam to trzeba było sobie radzić z bandytami, rzezimieszkami i innymi typami, co było proste, gdy miało się reputację "rzeźnika". Ale tu? Nie zdawało to egzaminu* Gdzieś to przeczekam... znowu.